Hierbij laat ik jullie Waffeltje zien, mijn symbool van kracht ?
Een persoonlijk verhaal. Doorleefd, gevoeld, ervaren tot in elke vezel van mijn lijf, elk hoekje van mijn geest, het diepst van mijn ziel. Maar dat is niet waarom ik het je vertel. Eigenlijk heb ik het er nooit over. Nu vertel ik het je wel. Omdat er iets is wat ik je echt wil laten weten.

6 jaar. Ogen die horen te stralen staan dof. Benen die horen te rennen en armen die horen te zwieren doen onbeschrijflijk veel pijn. Organen die ongemerkt hun geweldige werk horen te doen werken ineens anders. Een lichaam dat warmte prettig hoort te vinden is nu te warm, heet zelfs. En de verkoeling die kwam was beslist de gevaarlijkste soort verkoeling die er maar kon zijn.

We waren op vakantie. Leuke uitjes en lui zijn? Niets in ons was daarmee bezig. De vakantie werd grotendeels doorgebracht in het ziekenhuis. Waar ik een arts kreeg die meer vertrouwde op mij dan op medicijnen. En die meer vertrouwde op een vakantiehuisje dan op het ziekenhuis.

Veel lieve mensen kwamen bij mij. Dat ze er waren was al een cadeau genoeg. Vaak namen ze ook iets mee. Ik kreeg Waffeltje. Een schattig, klein, wat sullig hondje met halfdichte oogjes en lange hangoren. Ik was meteen verliefd op hem. Hij was er, ook als er even niemand anders bij mij kon zijn. Gaf troost. Bracht een glimlach op mijn gezicht.

Ogen begonnen met een sprankeltje en gingen daarna weer stralen. Benen en armen herwonnen aan kracht. Organen gingen weer doen of ze nooit anders gedaan hadden. Warmte en verkoeling vonden hun evenwicht. Ik kon terug naar het vakantiehuisje, om nog even te genieten van het bos daaromheen. Voor we echt naar huis zouden gaan.

Dit lijkt misschien een vreselijke vakantie. En natuurlijk hadden we liever een heel andere vakantie beleefd. Toch is er iets enorm moois aan deze weken. Iets dat geen enkele andere vakantie mij duidelijk had kunnen maken. Ik leerde: hoe zwaar je het ook krijgt, hoe anders het kan lijken: JIJ kan het overwinnen. Ik sloot een verbond met mijn lijf: we strijden samen. Hoe moeilijk het kan zijn, we gaan ons weer prettig voelen samen. Ook met mijn handicap ben ik trots op mijn lijf, want ik weet hoeveel het kan en hoe ik er onvoorwaardelijk op kan vertrouwen. Het kostte veel tijd en moeite. Maar nu is dat vertrouwen doorleefd, gevoeld, ervaren tot in elke vezel van mijn lijf, elk hoekje van mijn geest, het diepst van mijn ziel.

Waffeltje werd mijn symbool van kracht. Hij staat naast mijn bed. Nu ik volwassen ben weet ik dat die kracht in mezelf zit. Maar het is prettig dat Waffeltje er is om mij daar soms aan te helpen herinneren. Ik kijk dan naar hem. En er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.

 

Moeite met kracht voelen? Maak handig zelf een afspraak voor een gratis en vrijblijvend kennismakingsgesprek via mijn online plansysteem op
Voel je goed coaching of stel gerust eerst je vragen via info@voeljegoedcoaching.nl/0623349130